กลอนดี ไม่มีหยาบ แต่แสบยิ่ง

พวกมันไร้ ยางอาย
ร้ายจริงจริง
ไม่เกรงกริ่ง บาปกรรม
มันทำมา
ลูกสาวศรี ทีฉลาด
ขาดเฉลียว
พูดพลาดผิด นิดเดียว
คนรุมด่า
เพราะจิตเขลา เบาสมอง ของบิดา
ยกลูกน้อย ด้อยปัญญา ครองแผ่นดิน
ยิ่งเลวร้าย ลูกชาย
สายโลหิต
ก็เสพติด มั่วยา พาด่าวดิ้น
พี่น้องมัน ครบถ้วน ล้วนโกงกิน
มีมลทิน จึงต้องม้วย
ด้วยเวรกรรม
อำนาจเงิน ปกป้อง ผยองชั่ว
หลงตัว มักใหญ่ ทั้งใจต่ำ
โกงชาติ ล้นหลาม
ความระยำ
ก่อกรรม ทำลูกน้อง
ต้องติดคุก
กรรมนี้ไชร้ ไม่ต้องรอ ต่อถึงลูก
แม้กระดูก ปู่ย่า อย่าผาสุข

ปีใหม่นี้ ให้เป็นปี ผีรุมรุก
มีแต่ทุกข์ ร้อนเร่า
เผากะบาล
ให้ร้อนใจ ดุจไข้จับ
ทั้งหลับตื่น
หวาดวุ่น กระสุนปืน
ลอบสังหาร
อยากจะกิน อะไร
ให้รำคาญ
กลัวอาหาร ยาพิษ ริดชีวี

ไปปราศัย ที่ใด
ให้ไหวหวาด
กลัวพิฆาต อุบัติภัย ไปทุกที่
วางแผนใด ให้มันพลั้ง
พังทุกที
ลูกน้องดี ให้แปรพักตร์
หักหลังมัน
ทรัพย์สิน โกงกินไว้
ให้ยึดคืน
ชาตินี้ ไร้ที่ยืน ในโลกนั่น
โรคร้าย ทรมาน ผลาญชีวัน
สาปให้มัน จมนรก
หมกไฟฟอน
ทุกค่ำคืน ฝันร้าย
กระส่ายกระสับ
นอนไม่หลับ ผีห่า
มาหลอกหลอน
ผีที่ตาย ด้วยติดยา
มารานรอน
ติดเตียงนอน สมองตาย ไม่วายปราน
ลูกหลาน เมียพลัด กระจัดกระจาย
มิตรสหาย เป็นศัตรู
อยู่รอบด้าน
ประวัติศาสตร์ ตีตรา
ด่าประจาน

จบกลอนพล่าน สาปไว้ ให้อ่านกัน

  เขียนเผื่อไว้อ่านเล่นเป็นอนิจจัง ....

ศ.นพ.พูนพิศ อมาตยกุล