เป็นนิทานที่สั้นมาก แต่สะเทือนใจคนมากเช่นกัน ขอให้อ่านด้วยใจ
“มีผู้เฒ่าคนหนึ่ง” ใช้เวลาทั้งชีวิต สะสมวัตถุโบราณล้ำค่ามากมาย คู่ชีวิตของเขาตาย
จากไปนานแล้ว เหลือลูกชายไว้ให้ผู้เฒ่า3 คน พอลูกเต้าเรียนจบ ต่างก็ออกไปทำมา
หากินอยู่ต่างประเทศ ปล่อยให้ผู้เฒ่าอยู่อย่างเดียวดาย โชคดีที่มีเด็กนักเรียนคนหนึ่ง
เข้าๆออกๆคอยดูแลผู้เฒ่าตลอดมิได้ขาด ดูแล้วนักเรียนวัยรุ่นคนนี้ก็แปลกๆ เวลาปิด
เทอมก็ไม่ไปไหน ยังคงดูแลผู้เฒ่าทุกวันเหมือนเป็นลูกบุญธรรมที่มีความกตัญญูต่อผู้
เฒ่ายังไงยังงั้น ใครจะรู้ได้ อาจจะเพียงแค่หวังเงินก็ได้
“ส่วนลูกๆของผู้เฒ่านั้นเล่า” ทุกคนก็มีโทรกลับมาคุยกับพ่อบ่อยๆ ทุกครั้งก็จะ
พูดว่า พ่อต้องรักษาสุขภาพนะ และที่สำคัญ อย่าให้นักเรียนคนนั้นหลอกเอานะ
“แน่นอนพ่อรู้” ผู้เฒ่ามักจะตอบลูกแบบนี้ “พ่อ ไม่ได้โง่นะ”
อยู่มาวันหนึ่ง ผู้เฒ่าก็ต้องจากไปตามกาลเวลา
ตอนทนายอ่านพินัยกรรมนั้น ลูกชายทั้ง3 คนของผู้เฒ่าบินกลับจากต่างประเทศมากัน
พร้อมหน้า นักเรียนคนนั้นก็มาอยู่ฟังด้วย หลังฟังทนายความอ่านพินัยกรรมจบ ลูกๆทั้ง3
ต่างหน้าเปลี่ยนสี เพราะผู้เฒ่าดูเหมือนเลอะเลือนแล้วจริงๆ ในพินัยกรรมได้ยกของสะสม
จำพวกวัตถุโบราณทั้งหมดให้เด็กนักเรียนไป
ในพินัยกรรมยังเขียนต่ออีกว่า “ข้าฯทราบดีว่า นักเรียนที่มาอยู่ดูแลข้าฯนั้น เพราะหวัง
ของสะสมของข้าฯ แต่ในขณะที่ชีวิตข้าฯ ต้องอยู่อย่างน่าสมเพชในวัยไม้ใกล้ฝั่ง ไม่มีใคร
มาดูแลเลยนั้น เขาคือคนที่อยู่ดูแลข้าฯอย่างแท้จริง แม้ว่าลูกๆทุกคนจะพร่ำพูดในโทร
ศัพพ์ว่า “รักพ่อ” แต่มันก็แค่คำพูดที่ข้าฯจดจำอยู่ในใจ แต่ลูกๆก็ไม่เคยยื่นมือออกมา
ช่วยจริงๆ ดังนั้น คำว่า”รักพ่อจริงๆ” จึงกลายเป็น”รักพ่อที่ไม่จริง”
กลับกัน หากจะพูดว่านักเรียนคนนี้ ทำดีกับข้าฯอย่างปลอมๆ โดยหวังทรัพพ์สมบัติ
ของข้าฯ ความรักความเอาใจใส่ที่มีต่อข้าฯเป็นความรักที่ไม่จริง ในความไม่จริงนี้ เขา
กลับอยู่ดูแลข้าฯมาถึง10กว่าปี โดยไม่เคยบ่นสักคำ ความไม่จริงนี้ ก็กลับเป็นเรื่องจริงแล้ว
ญาติไกล ย่อมไม่อาจเทียบเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ งานยุ่งเป็นแค่ข้ออ้าง มีพ่อแม่อีกกี่คู่ที่
ต้องอยู่เฝ้าบ้านอย่างเดียวดาย หมั่นกลับไปดูแลบุพการีบ้าง เวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันนั้น
สั้น และลดลงทุกวัน
“คำโบราณกล่าวไว้ว่า” เวลาพ่อแม่อยู่ไม่คิดกลับมาเที่ยวหา เยี่ยมเยียน แต่ไปเที่ยวได้ทุก
ที่ทั่วไป อ้างว่าเป็นการเปิดโลกทัศน์ให้กว้างไกล ที่แท้แล้วควรต้องหมั่นกลับไปดูดูๆคนที่
บ้านบ้าง เพราะคนที่บ้านก็คงเหลือไม่มากแล้ว
“ความรักในโลกนี้” ไม่จำกัดอยู่แค่สายเลือด ขอให้เป็นผู้ที่มีชะตาต้องกัน ความรักที่
พร่ำบอกว่ารัก หรือรักที่ยังไม่เคยมา ย่อมสู้ความรักที่เป็นอยู่ในปัจจุบันไม่ได้
“พ่อแม่ ลูกเต้า สามีภรรยา เพื่อนฝูง ถ้าไม่มีความรักเช่นนี้ ไม่เคยยื่นมือช่วยเหลือ ไม่เคย
อยู่ปรนนิบัติดูแล ไม่ว่าในใจจะรักสักแค่ไหนต่อให้เป็นเรื่องจริง เรื่องจริงนั้นก็จะกลายเป็น
เรื่องเท็จ
“กลัวคนอื่นจะมาให้ความช่วยเหลือ” แต่คนอื่นยื่นมือออกมาช่วยด้วยความรัก รักที่คิดว่า
เป็นรักปลอมๆ แต่ยังไงมันก็เป็นเรื่องจริง
“ในโลกมนุษย์นี้” มักจะมีเรื่องจริง กลายเป็นเท็จ เรื่องเท็จกลายเป็นจริง จริงๆเท็จๆ นับ
ว่ามีมากมาย แต่ก็มีความจริงบางเรื่องที่เป็นของแท้ นับว่ามีความหมายมาก
“ทางไม่ดี วิญญูชนจะรีบเดินทางแต่เช้า” ชีวิตคนเรานั้น มันสั้นลงทุกวัน เก็บความภูมิใจใน
ความสำเร็จที่ผ่านมา ยืนมือช่วยคนอื่นด้วยความรัก โอบกอดความรัก และโอบกอดชีวิต
ไม่ผิดมโนธรรมตัวเอง ในที่สุดแล้ว ทำดีจะได้ดีตอบแทน 100
แปล และเรียบเรียงโดย เจงเอี่ยม แช่อึ้ง
Join The Discussion